پسین پائیزى پنج شنبه ٨ آذر ماه برگ پایانى نمایشگاه بزرگ کتاب شیراز رونمایى از اثر فاخر ” فرهنگ نامه استهبان” به سعى استاد على حکمت بود.
دیروز جریان سیّال ذهن را روانه پائیز ١٣٧٠ کردم،زمانى که دانش آموز مدرسه راهنمایى دکتر شریعتى بودم.
دوران عنفوان شعر و شاعرى و علاقه به اشعار مرحوم شمس و منجفر نامه جناب على حکمت.
انگار همین دیروز بود، جناب حکمت را درمقابل منزل شان که اکنون تبدیل به مؤسسه خیریه سلامت شده است، ایستاده بود. خود را معرفى مى کنم ، حال پدر مى پرسد و ابراز لطف مى کند و تأکید مى کند که حتمأ عروض و قافیه را مطالعه کن!
از آن ایّام دقیقأ ٢٧ سال مى گذرد و کارنامه شاعرى ایشان در چند مُجلد کتاب پیش روى اهالى کوچه بى انتهاى فرهنگ و ادب مى باشد.
اکنون دومین جلد از مجموعه وزین ” فرهنگ نامه” استهبان کارى منحصر بفرد در حوزه تفسیر واژگان، ترکیب ها و تمثیل ها با تلاش بى وقفه جناب حکمت در اختیار مردم کهن دیار استهبان قرار گرفته است.
آسوده خاطر از این باشیم که براى همیشه لهجه پیشینیانمان و آداب و رسوم ملّى و مذهبى و همچنین مَثل ها و حِکَم ها در ذهن تقویم روزگار بعد از ما به همّت على حکمت اصطهباناتى جاودانه خواهد ماند.
کار سترگ او را مى توان بدون اغراق و تملق با کار شایسته میرزا حسن حسینى فسایى مؤلف کتاب ارجمند ” فارسنامه ناصرى” در عهد قاجار همسان کرد.
آرى، همانگونه که آن مرحوم اصالت و اَنساب مردم کهن دیار فارس را براى آیندگان جمع آورى نمود، اکنون جناب على حکمت، واژگان، ترکیب ها و تمثیل هاى شهرمان را براى صفحه تاریخ رقم زد.
دیر زید آن بزرگوار، خداوند
” صفدردوام”
