خشک سیمی خشک چوبی خشک پوست
صفدر دوام
صدای ساز و دهل فرزندان هنرمند مرحوم استاد کهزاد در آیین های سیزدهم محرم استهبان همچنان در ذهن و زبان خاطرات مردم دیار ما گنجانده شده است.
موسیقی هم در شادی و صد البته در تراژدی بیش از شادی با روان ساکن انسان پریشان حرف می زند و التیام می بخشد، در خطۀ با صفای استهبان در سدۀ اخیر هنرمندان بی نام و نشان این هنر اصیل خاموش زیستند و به رد پایی از هنرشان برای نسل های آینده نماند هنرمندانی که با تجربه ره صد ساله را یکشبه پیمودند و در گمنامی تنها ساز از کوک افتاده خویش را به میراث گذاشتند و رفتند.
امروز عصر آیین رونمایی از کتاب « سنایی و موسیقی» اثر هنرمند فرهنگور و پژوهشگر آقای علی اکبر آبدار در سالن بعثت شهرداری استهبان برگزار می شود اوایل بامداد تلنگری به ذهنم خورد که هنر موسیقی دیار استهبان به بلوغ فکری و ایده پردازی رسیده و آغاز آن هم انتشار این کار پژوهشی ارزشمند از سوی هنرمندی سرد و گرم چشیده وادی هنر موسیقی است، هنرمندی فروتن که علاوه بر فعالیت آموزشی به چندین هنر در عرصه هنرهای موسیقی نیز آراسته است.
جای آنست که افق روشن هنر موسیقی در استهبان را روشن ببینم و به آینده پرافتخار جوانان هنرمند این خطه امیدی از جنس فرهنگ داشته باشیم چه آنکه وجود آموزشگاههای این هنر و مدرسان با ذوق نویدی اعتلای بیش از پیش به ما می دهد که به تعبیر ملای رومی :
خشک سیمی خشک چوبی خشک پوست
از کجا می آید این آوای دوست
گر زسیم است این صدای نازنین
خود چگونه میزند هیهای دوست
از چه چوبی آید این بیدادها
میکند عریان چرا سیمای دوست؟
این مگر سیم و زر است کز قدرتش
می کند فریاد، قدرتهای دوست
صفدر دوام- ۲۹ آبان ماه ۱۴۰۳/ شیراز
