به نام مهرآفرین مهربان

مهرماه که می ­شود یادمان فرهنگ “استهبان” که تلألوئی به بلندای آفتاب و شکوهی به عظمت تاریخ فرهنگ ایران زمین دارد، در خاطره­ها زنده می­شود. این شهر در ژرفنای تاریخ به ایمان و فرهنگ و ادب و شعور شهرت یافته و در کنار طبیعت زیبای خود، گوهری یگانه در سرزمین باستانی پارس شناخته می ­شود.

در این نوشتار بنا نداریم که به وصف ماه مهر و فصل پاییز بی­مانند دیار استهبان که هر لحظه­ اش ستودنی است بپردازیم؛ آنچنان­که خیابان­ها و کوچه­های شهر و روستا روزگارانی را در خود دیده­اند که با شور و شادی کودکان و جوانان مشتاق علم وآگاهی آغاز شده و در خنکای نسیم پائیزی و هوای دلپذیر کنار چشمه­ها و باغات پر از میوه­های رنگارنگ،  سرزمین­های رؤیائی انجیر و انگور، گردو و بادام، باغات پر برکت انار ایج و رودبال، دامنه زیبا و مصفای رونیز و چشمه مرغک، کوه­های سخاوتمند سرکوه و تودج ، محیط زیست یگانه بختگان و ده­ها هدیه الهی اشتیاق هر نویسنده ای را برمی­انگیزاند که در وصف “ماه مهر استهبان” بنویسد، بلکه می­خواهیم به پیروی از همان اندیشمندان خوش ذوقی که “هفتم مهر” را روز استهبان نامیدند که هم تاریخ فرهنگ گذشته این دیار که درهمه دوران های خود به شهر دانشمدان، فلاسفه، علماء، شعرا،  سیاستمداران، مراجع، مبارزین و رزمندگان را بنمایانند و هم به تذکار  نعمت­ها و بخشش­های گوناگون الهی و طبیعت سخاوتمند خدادادی شکر گزار باشند، ما هم از گدشته افتخار آمیز شهر یادی کرده باشیم.

اگر چه در گذر زمان و بر پندار و کردار انسان­های ناتوان، میراث فرهنگی و ادبی این شهر به فراموشی گراییده و نسل جدید ما از بزرگانی همچون فیلسوف نامدار قاضی­عضد الدین ایجی، شعرای بزرگی همانند پلاس اصطهباناتی، محمد امینا و شمس اصطهباناتی، علمای بزرگی مانند آیت الله میرزا آقای اصطهباناتی، علامه ملامحمد باقر اصطهباناتی، ، شهدای گرانقدری همچون شهید شیخ احمد فقیهی و سیاستمداران و فرهنگ­پرورانی همچون حبیب الله آموزگار که با کسب افتخارات ملّی و جهانی نام این شهر را در ردیف بلاد پرآوازه ایران قرار داده اند، ناآگاهند، اکنون دوباره مسئولیت فرهنگ دوستان این دیار است که با روشنگری و زنده کردن حس وطن­دوستی بر داشته­های خود ببالند و بر پاسداشت آن همت گمارند؛ اما رسالت ما در این نوشتار چیز دیگری است که اگر چه به اختصار، می­خواهیم اشاره­ای به ضرورت بازیابی فرهنگ اصیل این دیار بپردازیم، امید است که یادآوری اندکی به سنگربانان فرهنگ شهر داشته باشیم.

پاسداران فرهنگ ایرانی­-اسلامی استهبان باید با هم­اندیشی، مهربانی وهم­افزائی به بازآفرینی رفتار فرهنگی ازیاد رفته شهر و نشان­دار کردن مؤلفه­های آن که برخی از مؤلفه­های آن در زیر آمده بپردازند:

• بازیابی زندگی عزت­مندانه و انسان­مدار محبت­آمیز، آنچنان که مردمان این شهر بدان شهره­اند.
• فرهنگ پاسداشت ارزش­های الهی، انقلابی، مجاهدت و قدرشناسی از مردان و زنان روزگاران مبارزه و جهاد
• توجه و تلاش در بازآفرینی جایگاه علمی، ادبی، اجتماعی شهرستان استهبان و جلوگیری از رخوت و نابودی سرمایه­های گرانقدر شهر
• بازنگری فرهنگ مدیریت شهری، بهسازی توانمندی مدیریت دیوان­سالار، پاسداشت کرامت انسانی در گفتار و کردار مدیران شهری
• فرهنگ ارزش­ها و ضرورت­های شهرنشینی و آموختن شیوه مراودات اجتماعی و پرهیز از آداب مزاحمت­آفرین در زندگی شهری نوین
• فرهنگ پاسداری از زیست بوم شهرستان، شناساندن اهمیّت و آموختن شیوه نگهداری و حفظ میراث طبیعی شهرستان

آرزو داریم که “ماه مهر” و “روز استهبان” بتواند راهی جدید را در بازیافت میراث فرهنگی گرانسنگ این شهرستان بپیماید.

به قلم : مهدی مخبری

ادامه دارد……